آزاد ارمکی: جامعه پساانقلابی ایران در حال تغییر است
تاریخ انتشار: ۱۷ بهمن ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۲۶۵۷۵۱۵
تهران - ایرنا - یک جامعه شناس معتقد است که جامعه ایران پس از انقلاب، جامعه در حال تغییر است که بیشتر دارای ویژگی های چون تکثر نیروهای اجتماعی، غیررادیکال، ناموزون و ناهموار باشد نه جامعه ای که عده ای از آن به عنوان فروریخته یا فروپاشیده یاد می کنند.
به گزارش روز چهارشنبه گروه دانشگاه ایرنا، تقی آزاد ارمکی در همایش «خوانش اجتماعی انقلاب اسلامی در چهل سالگی»، در دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران گفت: جامعه ایران پس از انقلاب همانگونه که «هرمان انگلهارد» جامعه شناس آمریکایی می گوید در معرض تغییرات انقلاب های آرام متعدد و متکثر با نیروهای متفاوت قرار دارد که انباشت این نیروها از دهه 60 به بعد جامعه ای متفاوت تر در ایران ایجاد کرده اند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
استاد علوم اجتماعی دانشگاه تهران در مخالفت با آن گروهی که مدعی اند جامعه ایران جامعه کوتاه مدت، فروریخته و فروپاشیده است، سه مشخصه برای جامعه ایران پس از انقلاب برشمرد و افزود: معاصر بودن، پدیده شهرنشینی و ذات زندگی و تکثیر نیروهای اجتماعی و جامعه غیررادیکال و ناموزون از ویژگی های اصلی جامعه ایران است.
** ویژگی های ایران پساانقلاب
آزادارمکی در باره خوانش اجتماعی جامعه پساانقلابی گفت: نخست باید دید در جامعه پساانقلابی یا پساجمهوری اسلامی قرار گرفته ایم؟ اکنون چهار دهه از انقلاب گذشته است و معتقدم انقلاب با وقوع خود تمام می شود، شروع نمی شود. روز 22 بهمن روز پایان انقلاب بود نه شروع آن. از فردای روز 22 بهمن جامعه پساانقلابی آغاز شد و شرایط، ویژگی و مختصاتی را یافت که با انقلاب مرتبط بود.
این جامعه شناس گفت: جمهوری اسلامی وضعیت اجتماعی پس از انقلاب است و به این معنا نیست که انقلاب وقوع یافته و ما هنوز در شرایط انقلابی قرار داریم.
وی با بیان اینکه برای خوانش شرایط انقلاب اسلامی باید به شرایط پیش تر حتی تا صدها و هزاران سال قبل رجوع کرد، افزود: آنچه در جامعه به وقوع می پیوندد به جمهوری اسلامی معطوف است و در توضیحاتی که در سال های اخیر در باره ایران معاصر ارائه شده است همگی به پدیده جمهوری اسلامی بی اعتنایی کرده اند و تعابیر انتزاعی و عام در باره جمهوری اسلامی و انقلاب اسلامی ارائه داده اند.
این استاد جامعه شناسی معتقد است: امروز در ایران بحران در جمهوری اسلامی داریم نه بحران در انقلاب اسلامی. بسیاری این را به بحران انقلاب اسلامی، گذر از انقلاب یا پایان انقلاب تعبیر کرده اند در حالی که تمامی این ها به جمهوری اسلامی باز می گردد و بحران در درون جمهوری اسلامی است.
به بیان وی، عده ای انقلاب اسلامی را همچنان پس از جمهوری اسلامی قرار می دهند و آن را به عنوان آلترناتیو جمهوری اسلامی یا عبور کردن از جمهوری اسلامی قلمداد می کنند، عده ای دوگانه جمهوری اسلامی و انقلاب اسلامی را مطرح می سازند؛ کسانی که دغدغه بروکراسی، دموکراسی و سامان دارند و گروه سوم نیز گذار از جمهوری اسلامی را مطرح می سازند.
وی در ادامه با اشاره به آسیب های موجود در هر یک از این دیدگاه ها گفت: در دیدگاه نخست چیزی که از دیده پنهان می ماند جامعه و زندگی در دنیای معاصر ایران است؛ عده ای که جمهوری اسلامی را به رسمیت نمی شناسند و آن را به عنوان پدیده ای معاصری با همه مشکلات، نابسامانی ها، اقتصاد، سیاست و روحانیت از نظردور نگاه می دارند.
«برای نمونه روشنفکر ایرانی خارج نشین همچنان انقلاب را غیرواقع شده و امری توهمی و جمهوری اسلامی را امری در حال فروپاشی می شناسد، او از یک مفهوم انتزاعی به نام مدرنیته دفاع می کند. این گروه کمتر به سیاست عملی برای جنبش اجتماعی می رسد. جامعه در این نگاه غایب است.»
آزاد ارمکی ادامه داد: افرادی که استمرار انقلاب را بی اعتنا به جمهوری اسلامی دنبال می کنند، باید بپذیرند جمهوری اسلامی در موقعیت جغرافیایی، سیاسی، فرهنگی و اجتماعی ویژه خود مستقر شده است. برای نمونه، اعتراضات خیابانی دی ماه سال گذشته یا ماجرای علم و تقلب در علوم و مدرک نویسی به متن جمهوری اسلامی بازمی گردد.
وی با بیان اینکه دوگانه دیدن یا ندیدن انقلاب اسلامی باعث شده تا پدیده جمهوری اسلامی و جامعه آن دیده نشود، تصریح کرد: جامعه شناسی در ایران باید شجاعانه وضعیت استقرار و مختصات جمهوری اسلامی را بپذیرد تا از این طریق جامعه ایرانی را ببیند. عده ای که نظریه استبداد، فاشیسم، اباهه گری و رادیکالیسم دینی از جمهوری اسلامی ارائه می دهند، در واقع سازه اجتماعی و اقتصادی را درک نکرده اند.
** ایران در حال تغییر است نه فروپاشی
آزاد ارمکی در ادامه با بیان اینکه اصلی ترین پدیده جامعه معاصر شهر و شهرنشینی است، گفت: اگر به این پدیده توجه شود بسیاری از نظریه ها مانند انقلاب حاشیه نشینان یا دوگانه روستایی – شهری دچار فروپاشی می شوند.
وی با تاکید بر اینکه اگر ایران معاصر را با وجود پدیده ای به نام جمهوری اسلامی بپذیریم بسیاری از دستگاه های نظری از دستور کار خارج می شوند، تصریح کرد: زندگی جامعه ایرانی از دیگر ویژگی های جامعه ایران پس از انقلاب است. در جامعه معاصر پس از انقلاب، مردمی حضور دارند که انقلاب نمی کنند، رادیکال نمی شوند، اعتراض می کنند، جنبش دارند، سرمایه گذاری و نقد و حتی زندگی می کنند. در این جا نیروهای اجتماعی که در سامان جدیدِ زندگی مطرح می شوند متفاوت از نیرویی است که می خواسته انقلاب کند. او می خواهد زندگی کند.
آزاد ارمکی با اشاره به وقوع انقلاب های متعدد آرام در ایران اظهار داشت: انقلاب آرام زنان، انقلاب آرام جوانان، انقلاب آرام فضای مجازی و انقلاب آرام ارزش ها، ایده ها، نگرش ها و آرمان ها را در جامعه پساانقلابی داشتیم. مجموعه انقلاب های آرام، هم زیست و هم تراز، جامعه ایران را از تمامی جوامع معاصرتر ساخته و روزبه روز معاصرتر می شویم.
استاد علوم اجتماعی دانشگاه تهران افزود: تکثر نیروهای اجتماعی، جامعه غیررادیکال، ناموزون و ناهموار از ویژگی های جامعه پساانقلابی ایران است که دیدگاه آن عده ای که معتقدند جامعه ایران کوتاه مدت، فروریخته و فروپاشیده است را نقض می کند.
**9283** 1200
منبع: ایرنا
کلیدواژه: علمي آموزشي چهل سالگي انقلاب تقي آزاد ارمكي
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۲۶۵۷۵۱۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
جایگاه معلم در سند تحول بنیادین کجاست؟
به گزارش گروه اجتماعی ایسکانیوز، علم، نقطه آغاز تحول فرهنگی، اجتماعی و آموزشی نظام آموزشی هر کشوری و از مولفه های اساسی در جهت حرکت در مسیر پیشرفت است. درفرهنگ ایران مدرن و معاصر، معلم و استاد، سرمشق و نمونه انسان مطلوب و آرمانی است.
هر فرهنگی لاجرم؛ سرمشق هایی برای انسان آرمانی و مطلوب خود می‌آفریند. این سرمشق، در"تخیل اجتماعی"، نهادهای اجتماعی"،"فضاهای عمومی" و "زبان" آن جامعه نقش می‌بندد و ارزش‌هایی حول او شکل می‌گیرد بنابراین؛ معلم به عنوان قهرمان فرهنگ ایران و جهان است.
انسان درطول حیات خویش، همواره در جست وجوی قهرمان و اسوه بوده تا او را سرمشق خویش قرار داده و به سرمنزل مقصود نایل آید. دراغلب جوامع، آنکه نقش این قهرمان بی‌بدیل را به خوبی ایفا می‌کند،"معلم" است.
همانکه اهداف تربیتی، در گرو رفتار و منش اوست. بی‌شک؛ پایه‌ریزی تمدن نوین و هویت‌سازی جوامع بشری نیز، مرهون نقش معلم و نحوه تعلیم و تربیت و کیفیت آموزش و پرورش آن جامعه است.
بی‌گمان؛ تحقق جامعه مدنی متمدن و متعادل و انتقال معارف و میراث فرهنگی گذشتگان نیز، جز در سایه آموزش و پرورش، امکان‌پذیر نخواهد بود. امروزه، تحول بنیادین نظام آموزشی کشور به مهمترین رخداد آموزشی مدارس تبدیل شده است و تمامی مدارس ابتدایی تا متوسطه؛ با آن دست به گریبان هستند.
سوال اینجاست که "جایگاه معلم" به عنوان قهرمان بی‌بدیل ،در اهداف تربیتی و در تنظیم این سند دقیقأ کجا قرار داشت و دارد؟ صدای خاموش معلمان در تحول بنیادین آموزش وپرورش، یکی از عوامل مهم در اجرای تمام و کمال سند تحول بنیادین است. تغییر بنیادین نظام‌های آموزشی، موضوعی پیچیده، پویا، سازگار شونده واتلافی پیچیده است.
تغییر و تحول، فقط کتاب درسی و تغییر در آن را شامل نمی‌شود بلکه تغییر و تحول در معلم، تغییر در برنامه درسی، تغییر در سیستم و ساختار آموزشی، نوآوری و اصلاح را در بر می‌گیرد. تغییر و تحول بنیادین در زمان‌ها و مکان‌های مختلف است.
تحول آموزشی در نظام‌های آموزشی بدون سازگاری و همخوانی با شرایط، نیازها و علایق، توانمندی‌ها، منابع، امکانات و موانع، محدودیت یادگیرندگان و جامعه ملی و محلی و تناسب با دانش موضوعی، ارزش آموزشی ندارد و نمی‌توان به اثربخشی آن امیدوار بود.
شروع و اجرای تحول بنیادین نظام آموزشی، همانند تغییر در بسیاری از سیستم‌های زنده، نیازمند از دست دادن انرژی، سرمایه و منابع انسانی مالی و مادی است و صرفأ پس از نهادینه شدن و جا افتادن این تحول شرایط برای بازگشت سرمایه و منابع انسانی، مالی و مادی مهیا می‌شود. ایجاد تغییر آموزشی، توسط عده‌ای محدود در مرکز یا وزارتخانه، نه ممکن است و نه عقلانی؛؛!!
تحول بنیادین آموزش وپرورش زمانی محقق و پدیدار می‌شود که بازیگران اصلی آن، معلمان، دانش‌آموزان، مدیران، نیروی انسانی، والدین، رهبران اجتماعی و افراد با نفوذ جامعه ملی و محلی، متخصصان دانشگاهی، مدیران و رهبران آموزشی مناطق و استان، نمایندگان مجلس و دستگاه‌های مختلف باشد. ترسیم صدای معلمان، به عنوان یکی از اساسی‌ترین بازیگران تغییرات آموزشی یا تحول بنیادین، درگرو پاسخگویی به ۴ سوال زیر است:
۱.چرا معلمان باید به عنوان بازیگر اصلی و مهم تغییر نظام آموزش وپرورش در نظر گرفته شوند؟
۲.در عرصه تحول بنیادین، معلمان چگونه می‌توانند به بازیگرانی فعال تبدیل شوند؟
۳.بر اساس مطالعات وپژوهش‌های بین‌المللی، معلمان چه نقشی در تغییر و تحولات آموزشی دارند؟
۴.معلمان کشور در تحول بنیادین نظام آموزشی به اجرا درآمده اخیر، تا چه حد ایفای نقش کرده و بازیگرانی مهم بودند؟
معلمان از بازیگران اصلی تغییر و تحول آموزشی هستند زیرا تغییر آموزشی به تفکر و عمل معلمان وابسته است. تغییر برنامه درسی «بدون درنظر گرفتن نقش بنیادین و فعال برای معلمان»؛ محکوم به شکست است. مشارکت فعال معلمان در تغییر برنامه‌های درسی منافع و آثار مثبت و سازنده‌ای برای خود معلمان، دانش‌آموزان و نظام آموزشی دارد. هرسال، در ماه اردیبهشت «مقام معلم»، بوق و کرنا می‌شود و آموزش و پرورش و معلم، تیتر محافل حاکمیت، مجلس، دولت و...می‌شود اما، دریغ از یک نگاه عمیق راهبردی و استراتژیک محور در افق چشم‌انداز و نقشه راهی وسیع و روشن در راستای بستری مطمئن و چارچوب آموزش مستمر و هدفمند آن هم با ارتقاء مقام، منزلت و جایگاه ویژه معلم در همه ابعاد شخصیتی، افزایش روحیه نشاط و شادابی او و نیز تلاش مضاعف در مسیر رشد، توسعه، شکوفایی و بالندگی آحاد معلمان ارزشمند و فاخر این سرزمین سراسر فرهنگ و ادب و.. جامعه صالح، پویا و سراسر آرامش قطعأ درگرو معلمان نیک اندیش؛ توسعه نگر، صالح، پرنشاط، بدون دغدغه معیشتی و اولویت اول حاکمیت و دولت خواهد بود .
اسفندیار نظری مدرس دانشگاه معاون سابق اداره کل آموزش و پرورش استان مازندران*
مدیررسانهای پرسپولیس: سپاهان به جای شکایت بیجا، عذرخواهی کند